Każdy z nas widzi, odczuwa i rozumie je inaczej, na swój odrębny własny sposób. Mnie odwiedza w chwilach spokoju, czasem zupełnie nieoczekiwanie – patrzę na swoje śpiące dzieci i wypełnia mnie szczęście. Mogę chwycić za rękę ukochaną osobę i też się pojawia delikatnie łaskocząc w sercu. Niekiedy towarzyszy mi w chwilach zachwytu nad doskonałością kwitnącego słonecznika, jest w przymykaniu powiek w ciepłym wietrze i kroplach orzeźwiającego deszczu. SZCZĘŚCIE. Takie proste i ważne. I jednocześnie tak trudno uchwytne.
„Gdzie zaczyna się szczęście” Evy Eland (wyd. Mamania, 2021) to kolejny tytuł, który wspiera dzieci w rozpoznawaniu emocji, w dostrzeganiu ich szerokiego spektrum i niebagatelnej roli w życiu. Rozpoczyna się bardzo filozoficznie – ważkim pytaniem, a chwilkę później oczom dziecka ukazuje się ilustracja przedstawiająca chłopca (a może to krótkowłosa dziewczynka?) sięgającego po słoiki z obiecującymi napisami: Zabawne żarty, Przytulasy, Czekolada czy Zapach świeżego ciasta. Autorka wiedzie czytelnika subtelną ścieżką pokazując, że szczęście nie jest zależne od pogody czy stanu sytości, bywa czasem trudne do odnalezienia, nieraz wymaga od człowieka konfrontacji ze swoimi obawami. Ale nawet kiedy przychodzą trudniejsze momenty w życiu jest obok nas. Ba! Nawet bliżej – w samym naszym środeczku.
Poetyckie rysunki o delikatne kresce i nieoczywistej barwie łagodnie podążają za tekstem, Eva Eland kapitalnie dobiera nastrój obrazu i słowa. I choć może pojęcie szczęścia kojarzyć się przy pierwszej myśli z wesołym i pstrokatym otoczeniem, mieszkająca w Amsterdamie artystka odsłania inny aspekt tej emocji. Bezpretensjonalnie i czule mówi nam o tym, że szczęście odnaleźć można w ciszy, w oddechu, w beztroskiej codzienności. A najbardziej krzepiące jest to, że ONO NAPRAWDĘ JEST ZAWSZE tuż obok. Czy to nie cudownie podnosząca na duchu wiadomość?
Barbara Górecka / Dom Bajek
