Wakacje nieodmiennie kojarzą się z wodą. Szumiący i kojący rytm fal morskich, naprzemienne zanurzanie stóp w gorącym piasku i orzeźwiającej wodzie, szemrzące strumienie, szerokie leniwe tonie jezior… Z perspektywy kajaka czy łodzi widać podwodne światy, zakamarki i zarośla tak bardzo przypominające puszcze i lasy. Świat pod wodą jest równie barwny, co ten na lądzie, intryguje, ciekawi, zachwyca.
Ponieważ od dłuższego już czasu śledzę kolejne tomy składające się na cykl przyrodniczy Wydawnictwa Agora dla Dzieci z dużym zainteresowaniem czekałam na premierę ósmego tytułu wydanego w charakterystycznym formacie serii. „Ośmiornica Zośka” Katarzyny Boni (wyd. Agora dla Dzieci, 2022) przenosi czytelników w wielokolorową, bogatą i piękną przestrzeń oceaniczną. Wraz z tytułową bohaterką przemierzamy rafy koralowe, odkrywamy zakątki i relacje między mieszkańcami tej fascynującej przestrzeni. Autorka umiejętnie ożywia opisywaną społeczność, podkreślając cenne towary w miejscowym Sklepie Kolonialnym, mądre rozmowy z Panem Gołoskrzelkiem, przekomarzania Babki i Krewetki. W spokojne, niemal sielankowe życie Zośki wkrada się jednak poważny cień – głębia.
Wartka akcja prowadzi czytelników na płyciznę, martwe kamienie i przestrzeń opanowaną przez ludzi. Z początku Zośka, zwana przez przyjaciół Zosiemką, buduje czułą i wesołą relację z małą dziewczynką. Wkrótce okaże się niestety, że w wyniku niszczycielskiej działalności dorosłych zagrożone staje się życie obydwu bohaterek.
Obfite w detal baśniowe rysunki Marcina Minora dodają całości wyrafinowania. Artysta podkreśla niezwykłe piękno oceanicznych stworzeń i wydobywa złożoność otaczającego ich krajobrazu. Tęczowe, pulsujące od kolorów kompozycje przeplatają te zbudowane w nastroju grozy, jak chociażby scena uwięzionego w sieci delfina – ostre nici i charakterystyczny splot układają się w złowrogie oczy.
Książka Katarzyny Boni niesie wiele mądrych przemyśleń. Autorka dosłownie stawia oskarżenie w stronę dorosłych, którzy bezmyślnie rujnują własne otoczenie, ale też podkreśla moc, która tkwi w ludziach młodych i dzieciach – do nich przecież należy przyszłość. Jest i w tej historii inne dno – uosobione pod postacią głębi. Czarna czeluść, która wciąga i pozbawia życia jest szczególnie niebezpieczna, dlatego istotnie cennym jest pielęgnowanie przyjaźni. Całość została dobrze przyprawiona w wiarę w siłę zjednoczenia stworzeń, nie bacząc na gatunki czy podział na ląd i wodę. Ta pokrzepiająca myśl zostawia nas w cieple nadziei.
Barbara Górecka / Dom Bajek
