Przyszła jesień, a wraz z nią szkoła. Starszaki wyciągnęły plecaki i tornistry z szaf, śniadaniówki zostały odkurzone, piórniki uzupełnione, ołówki naostrzone… Wielu wśród naszych córek i synów o różnych temperamentach, potrzebach i zainteresowaniach ruszyło, by spotkać się w klasie – grupie bardzo różnorodnej. Nie lada to wyzwanie dla nauczyciela wejść w relację z uczniami, docenić ich indywidualizm i jednocześnie wypracować owocną współpracę w zespole, zwłaszcza, gdy czasu na lekcje wychowawcze ma się zazwyczaj niewiele. Również rodzice nie zawsze potrafią znaleźć drogę do porozumienia z coraz starszym dzieckiem, a przecież tak bardzo byśmy chcieli, by miało silne poczucie własnej wartości, bo droga od akceptacji siebie wiedzie prosto do lepszych relacji ze światem.
Na wrześniowe – i nie tylko – zawieruchy oraz powakacyjny powrót do zajęciowego rytmu szczerze polecam książkę „Jesteś kimś wyjątkowym. Relaksacje dla (nieco) starszych dzieci”, drugą już pozycję o tej tematyce napisaną przez Martynę Brodę dla wydawnictwa Mamania (2021). Już pierwszy tytuł zwrócił moją uwagę, a lektura osobiście przetestowana na córkach przyniosła dobry efekt. Nawyk wieczornego uspokajania oddechu, wyciszenia i zaglądania w głąb siebie stał się częścią naszego rodzinnego rytuału podczas zasypiania.
Nie chodzi tu jednak tylko o pracę nad głębokim snem. Relaksacje można czytać i doświadczać razem z dziećmi również w ciągu dnia, ucząc je, jaką dużą wartość ma chwila zatrzymania i odpoczynku. Martyna Broda nie tylko proponuje ścieżki rozluźniania ciała i pracę z oddechem, do samego rozluźnienia wprowadza bogatą opowieść, napisaną tak, by wzmacniała, otulała wewnętrznie, niosła pokrzepienie i spokój. To historie o akceptacji, o tym, że każdy jest wyjątkowy, jedyny, pełny. Słowa, które niosą nadzieję i odwagę do stawiania czoła życiu i otwierają na relacje z innymi.
„Jesteś kimś wyjątkowym. Relaksacje dla (nieco) starszych dzieci” to książka do wspólnej lektury – nie tylko niesie ona pozytywne przesłanie także w stronę rodzica, ale i dzięki pytaniom zawartym pod koniec każdej relaksacji daje mu klucz do głębszej i wartościowej rozmowy z dzieckiem. Szczególnie kuszącą jest dla mnie także wizja, w której to dziecko czyta rodzicowi i zadaje mu owe pytania, ucząc się nawzajem prawdziwego obustronnego dialogu. Czy to nie dobry pomysł na jesienne popołudnia i wieczory?
Barbara Górecka / Dom Bajek
