Nie od dziś wiadomo, że w historiach przekazywanych z ust do ust, opowiadanych w kręgu przy cieple i blasku ognia, przeżywanych wspólnie z innymi ludźmi kryje się moc. Kiedy człowiek dorasta ze słowem mówionym, które niesie w sobie opowieść o sile i mądrości, o pokonywaniu trudności, o zasadzkach, ale i o tym, jak można ich uniknąć, w naturalny sposób znaleźć może siebie w słyszanych słowach. I kiedy nadejdzie moment jego osobistej próby będzie miał skąd czerpać drogę do rozwiązania.
„Powrót na zaginiony kontynent” to kontynuacja książki „Pieśni Zaginionego Kontynentu” Przemysława Hytrosia (wyd. Dwukropek, 2021). W tym tomie bohaterami są dzieci podróżnika, Otta i Sebastian, które na własną rękę postanawiają odnaleźć ojca, nieobecnego odkąd ponownie udał się na Zaginiony Kontynent. Tym razem rodzeństwo podejmuje decyzję o tym, by podążać samodzielnie, każde z nich swoją ścieżką, która zdaje się być im przeznaczona w tym niecodziennym, choć jednocześnie tak znajomym świecie.
Podczas wędrówki brat i siostra napotykają kolejne pieśni – piękne i mądre historie, metaforyczne drogowskazy. Każda z tych przypowieści otwiera przed czytelnikami oblicze Zaginionego Kontynentu, wprowadza w meandry codziennego życia, w którym poza ludźmi żyją także krasnoludy, trolle, skrzydlate konie, smoki czy morskie potwory. To tajemnicze miasta i piękne królestwa, ale i wypełnione złem decyzje polityczne, które niszczą kolejne krainy. Każda z pieśni ma w sobie charakter przypowieści, nie tylko opisuje relację dobra ze złem, ale i odzwierciedla uniwersalne problemy dotykające naszą realną rzeczywistość.
Wśród opowiadań dwa zasługują na szczególną uwagę – historia Deodlesa i jego ojca, który nawet w obliczu choroby i nadchodzącej śmierci nie potrafi okazać chłopcu miłości. Który przegrywa tym samym najważniejszą w swoim życiu bitwę. Zapisuje się w sercu także pieśń o Nadziei, dziewczynce, która wyróżnia się wśród innych dzieci, dorasta w odmienny sposób, milcząc i zatapiając się we własnym świecie. Kiedy natrafia na kogoś, kto w pełni rozumie jej wrażliwość, odkrywa malarstwo jako swoją własną drogę komunikacji, otwiera się przed światem nie słowami, a barwami, śladem pędzla, opowieścią zapisaną na płótnie.
Fabule towarzyszą nieliczne ilustracje Agnieszki Wajdy, barwne kompozycje otwierające kolejne rozdziały. Obrazy o silnie malarskim charakterze, ekspresyjne szerokie kreski, wyczuwalna faktura i mocny kolor odkrywają zaledwie zarys szczegółu, który pojawi się w tekście. Naprowadzają wyobraźnię czytelnika, nadal jednak zostawiając mu pole do własnych interpretacji.
„Powrót na zaginiony kontynent” to książka o szukaniu prawdy, o dojrzewaniu do podejmowania decyzji, o próbach i determinacji, o porażkach i nauce, które niosą. To zakotwiczona w po części realnym świecie opowieść o wartościach, które są ważne i kluczowe niezależnie od kontynentu.
Barbara Górecka / Dom Bajek
