Właściciele zwierzaków domowych doskonale wyczują pewną dozę nerwowości i irytacji w tym zdaniu. Owszem – psy, koty czy szczurki są ważną częścią domowej przestrzeni, przytulanie, ciepło miękkiego futra, rozmowa z pupilem to niezwykle miłe sytuacje, które wywołują uśmiech i ciepło w okolicy serca. Zwierzę w domu to jednak także nie tylko obowiązki, ale i pewne szkody, na które siłą rzeczy musimy wyrazić zgodę. Poobgryzane pantofle, połamane kwiaty, zbite naczynia, podziurawione ubrania…
Urocza, szaro-pasiasta kotka Mog jest członkiem rodziny Thomas. Mieszka w domu razem z panem i panią Thomas oraz dziećmi Debbie i Nicky’m. Ich codzienne życie, opisane i narysowane przez Judith Kerr w książce „Zapominalska kotka Mog” (wyd. Mamania, 2022), przeplatają momenty czułej zabawy z tymi, które są zdecydowanie bardziej kłopotliwe czy drażniące. Tytułowa kocica ma swój wyjątkowy charakter, bywa roztargniona (czasem nawet poważnie, jak wtedy, gdy zapomniała, że koty nie potrafią latać…), zachwycona otaczającym ją światem i chodząca własnymi ścieżkami. Te najczęściej nie prowadzą przez klapkę w drzwiach, a kuchenne okno i donice z kwiatami, które później trzeba pieczołowicie doprowadzać do dobrostanu. Mog wskakuje tam, gdzie jest to zakazane, niszczy kapelusze, zasłania ogonem ekran telewizora… Utrapienie z tym kotem! – coraz częściej to zdanie można było słyszeć w domu rodziny Thomas. Do czasu.
Judith Kerr w ciepły i bezpretensjonalny sposób opisuje wzbudzającą sympatię kotkę, a w codziennym życiu rodziny łatwo dostrzec momenty, które są znajome nam wszystkim. Mimo różnych wybryków miłość dzieci do kotki nie maleje, a dorośli? Oni, w momencie zagrożenia domu, także docenili jej obecność i przymknęli oko na to, co tak bardzo wcześniej irytowało.
Opowieść o kotce Mog powstała na początku lat 70. XX wieku, co wyraźnie widać w realistycznej ilustracji. Rysunki Judith Kerr przywołują na myśl obrazki z dziecięcych elementarzy, wskazuje na to sposób budowania kompozycji, prowadzenia kreski i szczegółowo potraktowane detale. Uwagę zwraca także ubiór głównych bohaterów. Obecna w książce stylistyka jest jednak na tyle uniwersalna, by się nie zestarzeć, a bardziej wzbudzić miłe uczucie sentymentu.
Historia kotki Mog to także opowieść skłaniająca do głębszej refleksji o tym, że w rodzinie każdy ma swoje miejsce, ze swoimi zaletami i wadami. Najlepiej rozumieją to dzieci, które bezkrytycznie, z akceptacją i otwartym sercem przyjmują swoich bliskich takimi, jacy są naprawdę.
Barbara Górecka / Dom Bajek
