Na tropie szczęścia
Włodzio w swojej opinii szczęścia w życiu zdecydowanie nie ma, za to doskonale wie, co to pech. Życie bez taty, z obarczoną nad wyraz ciężkimi obowiązkami zazwyczaj nieobecną mamą, samotność, bójki z kolegami, kłopotliwa sytuacja materialna, kiepskie oceny, naprzykrzająca się młodsza sąsiadka… Nawet szkolna pani pedagog twierdzi, że Włodzio nie pozwala i nie daje się lubić. Kiedy poznajemy Włodzia w ciszy obserwujemy, jak jedno wydarzenie wywołuje następne, niczym w skrupulatnie ułożonym dominie ścielą się trudne sytuacje.
Czy jednak można odmienić bieg losu? Czy iskra, która wywoła coś dobrego może przemienić się w lawinę szczęśliwych odsłon życia?
Rafał Witek w „Zapiskach szczęściarza” (wyd. Harper Collins, 2022) udowadnia, że sprawy naszego szczęścia możemy wziąć we własne ręce. Wystarczy odrobina samozaparcia, wrażliwość, zmiana nastawienia i … towarzystwo kogoś, kto zarazi swoim pozytywnym myśleniem. Przyjazd brata mamy, wesołego wujka Adama znacząco odmienia zwykłą codzienność tej rodziny. I nie chodzi tylko o obecność tego przyjaznego uśmiechniętego mężczyzny, ale o pewien incydent z jego szczoteczką do zębów, w którym Samira, młodsza sąsiadka Włodzia, upatruje magicznego źródła fali dobrych zdarzeń. Od chwili, kiedy Włodzio zajeżdża pod szkołę z wujkiem dumnie prezentując jego najnowszą brykę i zyskując tym samym szacunek chłopaków z klasy dzieją się rzeczy co najmniej niezwykłe. Piątka z biologii. Seria udanych rzutów do kosza. W końcu chłopiec czuje, jak to jest być na fali, a nie zmagać się ze sztormem.
Rafał Witek rysuje fabułę umiejętnie splatając wątki, łącząc dwie postaci samotnych dzieciaków i dając im szansę na zmianę. Nieoczekiwanie rodząca się przyjaźń (z dziewczyną? I to w dodatku z pierwszej klasy? Niemożliwe! A może jednak…?) doprawiona szczyptą magii pozwala im uwierzyć we własne możliwości. Przemyślenia Włodzia zapisane w wyróżnionych inną czcionką początkach rozdziałów pozwalają ujrzeć w nim chłopca o niezwykłej wrażliwości, kruchego i silnego jednocześnie. Chłopca, który okaże się cierpliwym opiekunem, mądrym przyjacielem, dobrym chłopakiem. To dobrze skrojona wartościowa i inspirująca opowieść.
Książka została objęta patronatem czasopisma „Dzieci”.
Barbara Górecka / Dom Bajek
