Wystawa pokazuje obraz dziecka i dzieciństwa widziany oczyma ponad 40 artystek i artystów tworzących w okresie od polskiej transformacji ustrojowej przełomu lat 80. i 90. XX wieku po
dzień dzisiejszy.
Projekt nawiązuje do zrealizowanej w 1917 roku w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie wystawy Dziecko w sztuce i stanowi próbę zainicjowania dyskursu o najmłodszych uczestniczkach i uczestnikach naszego życia społecznego i kulturalnego.
Wystawa obejmuje motyw napięcia związanego z różnymi sposobami widzenia okresu prenatalnego, przywołuje obrazy idyllicznego i formatującego tożsamość wczesnego dzieciństwa, zestawia różne spojrzenia na macierzyństwo, ojcostwo i relacje rodzinne, stawia pytanie o katalog wzorców cywilizacyjnych i kulturowych kształtujących dorastającego dzisiaj człowieka. Opowiada o wyzwaniach okresu socjalizacji i dojrzewania, porusza doświadczenie cierpienia powodowanego przez wojnę, zmaganie z chorobą i odchodzenie dzieci, nie pomija też wątku stosunku dorosłych do ich rodziców. Wystawę dopełniają przestrzeń przeznaczonego dla dzieci designu oraz miejsce na wypowiedzi artystyczne najmłodszych twórczyń i twórców, odwiedzających galerię.
Projekt obejmuje również bogaty program edukacyjny, zawierający warsztaty, oprowadzania – także prowadzone przez dzieci dla dzieci – debaty ekspertów oraz specjalny repertuar Kina Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.
Architektura ekspozycji, forma towarzyszącego jej katalogu oraz przygotowane w wersji dla dorosłych i dla dzieci druki edukacyjne sprzyjają włączeniu do pełnego udziału w tym projekcie widzów w każdym wieku.
