Zdaje się, że niemal każde dziecko odkrywszy potęgę huśtawki jest gotowe do tego, by bujać się cały dzień. Kto z nas nie spędził wielu minut, ba!, godzin na placach zabaw wprawiając w ruch zawieszone na łańcuchach siedziska? Huśtawki równoważnie to już inna sprawa – tu także potrzeba kooperacji co najmniej dwóch osób, jednak w duecie dorosły-dziecko, ten pierwszy skazany jest na odgrywanie roli… słonia. Dlaczego o tym wspominam?
Susanne Straßer, autorka świeżo wypuszczonej w świat serii kartonowych książeczek dla najmłodszych (wyd. Tako, 2020) także i tym razem porusza temat zdecydowanie bliski dzieciom. „Na huśtawce” opowiada bardzo zabawną historię słonia, który przysiadł na huśtawce i czekał. Stopniowo dołączają do niego inne zwierzęta – na początku pingwin, potem małpa, żyrafa… przez chwilkę nawet przechodzi obok groźny krokodyl, który na szczęście dokądś się spieszy. I choć ferajna po drugiej stronie huśtawki się znacznie powiększa, słoń nadal jest zbyt ciężki, by móc się pobujać.
Susanne Straßer znajduje remedium i na ten życiowy kłopot, nie idąc tropem, którego się spodziewamy, a wprost przeciwnie – wprowadzając w tę prościutką fabułę iście wyrazistą woltę w osobie dziecięcego bohatera. Taaaak, dorosły czytelnik bez trudu uśmiechnie się do tej metafory, jakże prawdziwe jest bowiem zamieszanie, które wprowadza w życie kilkulatek. Niezależnie od tego, czy ma pod ręką trąbkę 🙂
Autorka ubiera historyjkę w pogodne i dość uproszczone ilustracje, rysując zabawne portrety bohaterów obwiedzione silnym konturem. I choć to skondensowany obraz, zdecydowanie nie ma w nim infantylizmu, na który może się uczulić każdy, kto sięga po większość kartonowych tytułów dla bobasów.
Wydawnictwo Tako udowadnia, że książka kierowana do najmłodszego czytelnika może być dobrze zaprojektowana, przemyślana, zabawna i atrakcyjna, zaś sama autorka – Susanne Straßer ma szczególny talent do budowania prostej fabuły o zawadiackim charakterze. Naprawdę warto sięgnąć po jej książki.
Barbara Górecka / Dom Bajek
