Od pewnego już czasu staram się codziennie świadomie praktykować wdzięczność. Nie ukrywam, że w dorosłej rzeczywistości trochę mi jej zabrakło, za to doskonale pamiętam moją nastoletnią teorię cudów w życiu – kiedy zdecydowanym głosem niosłam świtu wieść o tym, że nic nie dzieje się przypadkiem i każdy dzień obfituje w coś niezwykłego. Tylko trzeba się na to otworzyć, wtedy wydawało mi się to bardzo proste. Dobrze wspominam tą szczerość i naiwność, która pomagała mi patrzeć na życie przez różowe okulary, wypatrywać sygnałów dobra i cieszyć się z drobiazgów. Teraz ze szczególną i uważną radością ku niej wracam.
„Wielka księga super skarbów” Susanny Isern to narzędzie bardzo w tym pomocne, jedyna w swoim rodzaju książka – przewodnik, czuła mapa, która daje impuls do otwarcia serca i umysłu (wyd. Mamania, 2021). Autorka w jednym miejscu skupia jak w soczewce nasze skarby – sprawy ulotne i niematerialne, za to kluczowe do wzrastania w dobrobycie i szczęściu. Opisując kolejne dzieci, chłopców i dziewczynki, charakteryzuje ich życie podkreślając u każdego jego najcenniejszy dobytek: miłość, rodzina, przyjaciele, chęci do odkrywania świata, ciekawość i otwarcie na przygody. Isern w prostych słowach zapisuje moc – jakże ważne są relacje z ludźmi, którzy nawet jeśli dalecy są od superbohaterów, stanowią niebagatelną część nas samych. Jakże ważne jest, by mieć czas na zachwyt nad światem. Jakże ważne jest, by mieć chęć odkrywania i poznawania, pragnienie zdobywania wiedzy i czytania książek. Każda strona „Wielkiej księga super skarbów” to perełka pomagająca w budowaniu świadomości tego, co dla każdego powinno stać się priorytetem – dojrzewania do harmonii, spełnienia i uważności.
Rocio Bonilla ubrała słowa Susanny Isern w stonowane kolory, rysując świat zawierający w sobie spokój i zgodność. Obie twórczynie stworzyły już niejedną książkę, w tym „młodszą siostrę” opisywanej bohaterki: „Wielką księgę supermocy” (wyd. Mamania, 2020). Te dwa bliźniacze tytuły są warte szczególnej uwagi i niespiesznej lektury, nad którymi warto się głęboko pochylić i pomyśleć. A co jeszcze ważniejsze – zastanowić się także nad tym, jaki przekaz my sami niesiemy naszym dzieciom? Co dla nas jest najważniejsze? Co jest naszym osobistym super skarbem?
Barbara Górecka / Dom Bajek
