Ach, WILK! Ile w tym słowie mieści się emocji. Te dzikie zwierzęta żyjące w gęstwinach lasu i puszczy od wieków budziły zarówno szacunek, jak i niechęć oraz grozę. W świetle ich wolnej natury oraz wybryków związanych między innymi z polowaniem na zwierzęta gospodarskie, wilki od dawna cieszą się złą sławą, czego odbiciem są także liczne bajki. W tych najbardziej znanych – „Czerwonym Kapturku” i „Trzech Świnkach”, spopularyzowanych przez Braci Grimm, wilk odgrywa szczególną rolę siejąc strach i drapieżność.
A jeśli spojrzymy na temat od innej strony? Czy to zwierzę, postrzegane też jako symbol wolności, naprawdę zawsze musi być tym złym bohaterem? Lou Carter w swojej książce „W tej bajce nie ma złego wilka” (wyd. Dwukropek, 2022) intencjonalnie i z wyrazistym poczuciem humoru odwraca przysłowiowego kota ogonem. Kiedy wilk o poranku spóźnia się i nie trafia na czas do obydwu bajek, pozostali bohaterowie opowieści najpierw bardzo się irytują, następnie próbują poradzić sobie bez szarego zwierzęcia. Jednak zdmuchiwanie świnkowych domów nie jest zadaniem dla każdego, a wypożyczenie smoka z innej bajki nie przynosi pożądanego efektu. Interesująco poprowadzony splot wydarzeń prowadzi do zaskakującego finału, który przełamuje stereotypy i poszerza przestrzeń dla wyobraźni czytelników.
Mieszkająca w Londynie ilustratorka Deborah Allwright z wyczuciem i lekkością podąża za tekstem. Jej rysunki kipią od humoru i podkreślają przewrotnie poprowadzoną narrację. Różnorodne ujęcia, dynamiczne kompozycje, skupienie na mimice i emocjach bohaterów dodaje całości nieco zadziornego charakteru.
Cenię książki, które podążają nowymi ścieżkami, pozwalając odbiorcy na oddech i spojrzenie na utarte schematy z innej perspektywy. Przenośnia osadzona w strukturze bajki daje też impuls do uważnego przypatrzenia się swojemu otoczeniu – może i wśród nas żyje ktoś obarczony rolą złego wilka i chętnie by się z niej uwolnił?
Książka została objęta patronatem czasopisma „Dzieci”.
Barbara Górecka / Dom Bajek
