Największym skarbem jest…?
Gdyby zadać to pytanie większej grupie osób z pewnością moglibyśmy zaskoczyć się odpowiedziami. Dzieciom skarby kojarzą się w pierwszej kolejności z przedmiotami, które rozpalają ich wyobraźnię – garncami złota, kuframi wypełnionymi po brzegi cennymi naczyniami, naszyjnikami wysadzanymi szlachetnymi kamieniami, strojami księżniczek czy paradnymi zbrojami rycerzy. Wraz z wiekiem pojawiają się w tym myśleniu inne, nowe wątki – refleksje, które definiują skarb w kategorii niematerialnej. Szczególnie cenne stają relacje, obecność bliskich osób, wspólnie spędzone chwile, wspomnienia.
„Basia i skarby” Zofii Staneckiej (wyd. HarperCollins, 2022, ilustracje Marianna Oklejak), jak to w przypadku każdej części tej fenomenalnej i kultowej (nie bójmy się użyć tych określeń) serii, jest opowieścią, która łączy w sobie wiele aspektów poruszonego tematu. Tym razem rodzice Basi, Janka i Franka wyjeżdżają sami na weekend, najmłodsze z rodzeństwa zostaje pod opieką babci, a Basia ze starszym bratem ruszają ze stryjkiem Grześkiem na eskapadę. Jej cel jest dla dzieci niespodzianką, ale wypełniony po brzegi samochód wujka niesie w sobie zapowiedź doskonałej zabawy. I tak jest w istocie.
Trójka podróżników trafia w samo serce Krakowa. Dzieciaki oraz stryjek zwiedzają Wawel odkrywając wielość znaczeń i symboli, które są tak ważne w tym miejscu. Dawna siedziba królewska, skarbiec, w którym prezentują się migoczące tajemnice złotych pucharów, reprezentacyjne komnaty, arrasy pyszniące się barwą, formą i wielkością… Trudno przejść obok takich pomieszczeń czy przedmiotów obojętnie. Basia i Janek żywo dyskutują o tym, co mógł król oraz jakie były jego obowiązki, ale także zastanawiają się, czym jest przepych. A przede wszystkim, jaka jest definicja pojęcia SKARB. Ta lekcja historii na żywo w towarzystwie ukochanego stryjka z pewnością na długo pozostanie w pamięci dwójki małych obieżyświatów.
„Basia i skarby” jest zaproszeniem do rodzinnego zwiedzania Wawelu. Lekko podana opowieść zawiera w sobie wiele ważnych wątków i jest doskonałym punktem wyjścia do rozmowy o przeszłości, ale także o tym, jak rozumienie niektórych ważnych spraw zmienia się współcześnie. Zofia Stanecka łączy wczoraj z tym, co jest obecne dziś, szuka historycznego i myślowego pomostu stawiając dzieciom pytania i prowokując do myślenia. Tak prowadzona rozmowa czyni obie strony równymi partnerami w dyskusji i otwiera na szerokie spektrum uważnego rozumienia świata.
Barbara Górecka / Dom Bajek
