Chcę wiedzieć więcej!
Od zarania ludzkości człowiek stawiał sobie kluczowe pytania i szukał na nie odpowiedzi. Dotyczyły one przede wszystkim kwestii istnienia i funkcjonowania świata. Uważni i bardziej wrażliwi na otoczenie spoglądali w niebo i szukali wiedzy – skąd pochodzi słońce? Dlaczego po dniu następuje noc? Jaki kształt ma świat? Nierzadko przyczyn i wyjaśnienia pojawiały się w postaci symbolicznej – w mitach, wierzeniach, historiach początkowo przekazywanych z ust do ust. Ubierano w barwne słowa to, czego nie można było jeszcze zrozumieć.
Po wiekach doświadczeń, obserwacji, badań jako społeczność zamieszkująca planetę Ziemia wiemy o niej i naszym kosmicznym sąsiedztwie całkiem dużo. I choć nadal wiele pozostało do odkrycia mamy wystarczającą wiedzę, by skonfrontować pochodzące z dalekiej przeszłości mity z tym, co mówi obecnie fizyka czy astronomia. O tym właśnie traktuje interesująco skomponowana książka popularno-naukowa „Od mitów do nauki. Jak przestaliśmy zgadywać i zaczęliśmy rozumieć” (wyd. HarperCollins, 2023, ilustracje Max Rambaldi).
Rebecca Lewis-Oakes podzieliła przedstawioną fabułę na krótkie podrozdziały, każdą rozkładówkę koncentrując na wybranym zagadnieniu. Daną kwestię ilustruje opis zaczerpnięty z mitologii różnych kultur z całego świata oraz krótkie i treściwe podsumowanie naukowe – skonstruowane tak, by dziecko bez problemu je zrozumiało. I tak w starożytnej Grecji wierzono, że gromami dysponuje władca Olimpu – Zeus, a w mitologii skandynawskiej obecność piorunów tłumaczono gniewem potężnego nordyckiego boga Thora. Afrykański Szango, bóg ludu Joruba dzięki toporowi mógł razić piorunem tego, kto go obraził, w opowieściach rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej zachowały się opisy Wielkich Ptaków Gromu… Co na to nauka? W skrócie – opowiada o elektryczności.
„Od mitów do nauki” jest zgrabnie pomyślaną publikacją, która nie tylko wzbudza zainteresowanie szukaniem naturalnych połączeń w symbolice dawnych wierzeń, co samo w sobie wzbudza dreszcz emocji, fascynujące jest bowiem tropienie podobieństw i różnic w tej materii. Autorka umieszcza obok barwnych wątków komentarz naukowy, jednak nie po to, by zdeprecjonować myśl i ludzi sprzed wieków. Robi to przede wszystkim, by rozbudzić w dziecku naturalny impuls do poszukiwania własnych odpowiedzi. Do czerpania ze źródeł naukowych, które nierzadko łączą się z tym, co obserwowali ludzie lata przed nami. To także rodzaj symbolicznego ukłonu w stronę nauki, której narzędzia pozwalają tłumaczyć świat.
Barbara Górecka / Dom Bajek
