W Dniu Ojca szczególnie myślimy o mężczyznach, którzy na różny, zawsze swój własny i szczególny, sposób odgrywają rodzinne role. Szczęśliwie jesteśmy świadkami nieustannej zmiany w tej materii – jeszcze pokolenie temu ojcowie rzadko angażowali się w obowiązki domowe wychowanie dzieci zostawiając matkom – sami zaś albo stanowili głos rozsądku budzący grozę albo głos szalonej zabawy – z tatą inaczej uczyło się jazdy na rowerze czy pływania w jeziorze. Dziś mężczyźni opiekują się dziećmi, gotują, piorą, podejmują wyzwanie w grach, wspierają w kłopotach, przytulają. Jednym słowem są dużo bardziej obecni.
Z czułością, ale i ciepłym uśmiechem opowiada o tatusiach Guido van Genechten w przeuroczej książce „Tatusiowie czasami…” (wyd. Adamada, 2022). Bohaterem książki jest głowa rodziny nosorożców opisywana przez córeczkę, która w mądry po dziecięcemu sposób zauważa różne wątki splatające się na ich codzienność. Jest zatem sportretowany tata ze śmiechem podrzucający swoje maleństwo niemal pod sufit, chlapiący się w dziecięcym baseniku, szukający okularów, które ma na swojej głowie. Jest i tata zmartwiony (rozczarowany?) przegraną, tata będący zbyt długo poza domem, tata na rowerze wracający z zakupów. Tata czuły, zabawny, zaangażowany w opiekę. Tata znający triki, które wypędzają każdy smuteczek. I nawet jeśli czasem swoim zachowaniem w obecności innych osób przynosi córce wstyd (Co o nas pomyśli ten szympans?), jest po prostu najprawdziwiej najwspanialszy.
Guido van Genechten w swoich autorskich książkach często portretuje świat ludzi w postaci zwierząt – zabieg ten pozwala na nabranie pewnego dystansu. Spojrzenie na swoją rodzinę z symbolicznej odległości pozwala nam samym zadać sobie pytanie, o nasze własne rodzicielskie role, które pełnimy w domu. Bo wychowanie małego człowieka to nie tylko pielęgnowanie wiedzy o regułach i zasadach w domu czy społeczności, a także czas wspólnej zabawy. Głośnego śmiechu. Tulasków. To w nich tkwi tajemnica miłości.
Książka została objęta patronatem czasopisma „Dzieci”.
Barbara Górecka / Dom Bajek
 o Tatusiach. Recenzja){kind=link}