Żółte Superauto lśniące jak słońce
Zazdrość jest uczuciem, które potrafi nieźle namieszać w życiu człowieka niezależnie od wieku, zarówno dziecka, jak i osoby dorosłej. Zwłaszcza kiedy brakuje nam wiary w siebie zaczynamy postrzegać świat przez pryzmat innych i nie zawsze to porównanie jest korzystne, co z kolei bywa niestety niszczące i wywołujące konflikty. Czy da się uniknąć zazdrości? Z pewnością nie, można ją jednak oswoić i przyjrzeć się temu, jakie myśli w nas wywołuje. A także zadać sobie pytanie, o jakie potrzeby próbuje się upomnieć.
Bezsprzecznie warto wspierać dzieci w ich rozwoju emocjonalnym nie tylko szczerze rozmawiając o tym, co wydarza się każdemu, ale także przywołując wartościowe przykłady czy sytuacje. „Traktorek jest zazdrosny” Natalie Quintart (wyd. Papilon, 2023, ilustracje Philippe Goossens) to druga część przygód tytułowego Traktorka. Pogodny bohater o czerwonej karoserii, mieszkaniec gospodarstwa Duży Dąb oraz wierny przyjaciel przyczepki Lili charakteryzuje się dużą serdecznością i życzliwością wobec innych. Jednak gdy na podwórku pojawia się Superauto w symbolicznie żółtym kolorze (potocznie uznawanym za barwę zazdrości) w jego sercu pojawia się niepokój. Superauto jest szybkie, piękne, czyste, atrakcyjne – nic dziwnego, że wzbudza zachwyt przyjaciół Traktorka. Bohater opowiadania czuje się niespokojny i odrzucony…
I jak to w życiu bywa niebawem okazuje się, że szybkość, uroda i inne przymioty Superauta nie wszędzie zdają egzamin. Gdy świeżo przybyły wyjątkowy gość utyka w błotnej kałuży tylko moc Traktorkowego silnika jest w stanie wyciągnąć Superauto z kłopotu.
Opowieść o czującym zazdrość Traktorku nie jest skomplikowana, choć o wielu ważnych aspektach życia mówi. Bo to historia o potrzebie bliskości i akceptacji, o budowaniu więzi z bliskim, o zaufaniu do siebie, a także wobec przyjaciół. A przede wszystkim o tym, że każdy z nas jest dobry w czymś innym i dopiero wspólnie możemy dopełnić elementy udanej układanki.
Książka została objęta patronatem czasopisma „Dzieci” i „Mama w sam raz”.
Barbara Górecka / Dom Bajek
