Knieja się może odrodzić
Drzewa. W tych niezwykłych roślinach tkwi niezwykła siła. Różnią się gatunkami, kształtem liści lub igieł, niektóre wysokie i smukłe jak topole, inne majestatyczne i rozłożyste jak dęby. Drzewa liściaste karmią zmęczony wzrok soczystą zielenią wiosenną, kiedy ich świeżo wypuszczone liście drgają na wietrze. Drzewa owocowe wywołują okrzyki zachwytu i przyjemne zawroty głowy podczas kwitnienia, ciemne jodły czy sosny czarują aromatem żywicy i nastrojowym cieniem gęstego lasu…
Drzewa – fabryki tlenu, mieszkania dla niezmierzonej liczby owadów i zwierząt. Pomniki przyrody. A gdyby dać im możliwość zabrania głosu? O czym by nam powiedziały?
Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Natasha Farrant w bardzo inspirującym zbiorze roślinnych historii zawartych w książce „Dziewczynka, która rozmawiała z drzewami” (wyd. Nasza Księgarnia, 2023). Główną bohaterką narracji jest jedenastolatka o symbolicznym imieniu Oliwia. Dziewczyna dorasta w bogatym domu sir Sydneya i lady Josephine, jest nieśmiała, a swoje radości i troski dzieli z… wysokim starym dębem. To mocne drzewo jest jej najlepszym powiernikiem i przyjacielem. Gdy pewnego dnia ojciec Oliwii oznajmia, że je zetnie, by wybudować w tym samym miejscu letni dom dla gości serce dziewczynki na chwilę przestaje bić. Czy znajdzie sposób, by przekonać ojca do zmiany zdania…?
W tym momencie opowieść zmienia nastrój i Oliwia w trwającym kilka godzin śnie wędruje przez różne epoki, by rozmawiać z drzewami. Na swojej drodze napotyka siedem dorodnych roślin: dąb, lipę, platan, olchę, ale także dziką jabłoń, tulipanowiec i bukszpan. Każde z drzew ma dla dziewczynki godzinę, którą odmierza zaczarowany zegar. Każde też dzieli się z nią inną historią. Opowieści drzew są piękne, ale też smutne, mądre i dające do myślenia. Podczas tej symbolicznej wędrówki Oliwia nie tylko umacnia się w swojej miłości do pni, konarów czy liści, ale też odkrywa w sobie wewnętrzną siłę, dzięki której dotrzyma złożonej drzewom przysięgi.
Ilustratorka Lydia Corry, absolwentka The Royal College of Art w Londynie, podąża za słowami budowanej narracji rysując łagodnie prowadzone poetyckie kompozycje. Książka zarówno w warstwie słowa, budowanego nastroju, jak i obrazu umiejscowiona jest w bliżej nieokreślonej przestrzeni i czasie, może dziać się współcześnie, może być wycinkiem historii rodzin portretowanych w dawnych powieściach dla dziewcząt. Wyróżnia ją jednak sprawczość głównej bohaterki, dojrzewanie jej wewnętrznej siły i fakt, że odważnie przejmuje przyszłość w swoje ręce.
Barbara Górecka / Dom Bajek
