Sztuka umiaru
Równowaga. Umiar. Wyważenie. Są to trudne pojęcia, nie tylko do zrozumienia, ale przede wszystkim do wprowadzenia w życie. Mają z tym niemały kłopot zarówno dzieci, jak i dorośli. Warto jednak popracować nad tym, by życie było intensywne, jak i spokojne, byśmy czerpali z niego wielką radość nie zapominając jednak o tym, że nie jesteśmy sami.
Rachel Bright przedstawia najmłodszym ciekawie napisaną historię, która może być źródłem niejednej refleksji. Fabuła opowiadania „Gekon, który odkrył echo” (wyd. Zielona Sowa, 2023) rozgrywa się w bajecznej aurze tropikalnego lasu, na rajskiej wyspie, w otoczeniu mieniących się kolorami bujnych roślin i olśniewających gór. Zamieszkujący je gekon Złociutki przekonany jest dobitnie o skali, wartości i możliwościach swojego głosu. Szeroki wachlarz dźwięków, które wydają jego struny głosowe wzbudzają w gekonie dumę i radość, są też jednak przyczyną niejednej troski jego sąsiadów…
W jaki sposób przemówić Złociutkiemu do rozsądku? Jak nie zniechęcając go do śpiewu uwrażliwić na potrzeby innych? Nieposkromiona dźwiękowa obecność gekona stanowi duże utrapienie dla jego przyjaciół. Pewnego dnia sytuacja ulega diametralnej zmianie, wszystko dzięki zjawisku echa, które powtarza zwielokrotnione śpiewy tytułowego bohatera.
Jim Field, często pracujący w duecie z Rachel Bright, zilustrował opisywaną opowieść za pomocą wyrazistych form, intensywnych nasyconych kolorów i mieniącego się światła. Szata graficzna „Gekona, który odkrył echo” jest wyrazista i bardzo dynamiczna, mnogość wątków przeplata się w feerię scen dziennych oświetlonych jaskrawymi promieniami słońca, bardziej stonowanych pastelowych krajobrazów wieczornych i kompozycji osadzonych w tonacji tropikalnej nocy. Wielobarwne zwierzęta, charakterystyczne kształty liści egzotycznych roślin i ekspresja przedstawionego pejzażu zdają się tętnić od muzyki i rytmu.
Przede wszystkim jednak „Gekon, który odkrył echo” to uniwersalna historia o szacunku – do siebie i ludzi, którzy nas otaczają. To opowieść o znajdowaniu drogi kompromisu między własnym rozwojem oraz postawą artystyczną, a umiejętnym wykorzystaniem własnych zasobów dla dobrostanu społeczności.
Barbara Górecka / Dom Bajek
